Mijn collega heeft veel humor, het type dat altijd, zeer adrem, zijn woordje klaar heeft. Hij maakt vaak grappen over mij. Ik lach dan mee, terwijl het voor mij soms echt niet leuk is. Ik wil er wat van zeggen maar zie er ook erg tegen op. Ik ben bang dat hij dan opeens niet zo grappig meer is.
Waarschijnlijk voel jij de grappen van jouw collega als: ‘ ieder geintje is een seintje’. Het lijkt zo grappig maar als je diep in je hart kijkt word je er niet echt vrolijk van. En vraag je je waarschijnlijk af wat hij ermee bedoelt. Natuurlijk is met humor niks mis. Sterker nog, een geintje onder elkaar, jezelf niet te serieus nemen en plezier maken is prima voor de samenwerking en werkt vaak heel relativerend. In dit geval voelt de humor voor jou niet goed. Feelings are facts. Jouw gevoel daarover is bepalend.
Ik lees dat je moeite hebt om het aan te kaarten. Heel begrijpelijk. Veel mensen vinden het lastig om een collega te confronteren met feedback. Als het gaat om inhoudelijke zaken of werkafspraken regels en procedures dan valt het vaak nog mee. Het wordt lastiger als het gaat om zaken die te maken hebben met de onderlinge samenwerking en gedrag. Dan zijn we vaak bang dat het uitspreken van wat je dwars zit misschien tot een conflict kan leiden. Wat gaat de ander doen als jij je kwetsbaar op stelt? Vindt de ander mij straks nog aardig, raak ik credits kwijt en meer van dit soort gedachten die je belemmeren om het aan te geven. Toch zit er niets anders op. Ga het gesprek aan. Doe je dat niet, dan blijft het zoals het is. Want weet jouw collega dat het je stoort? Ik denk even aan het verhaal van het pasgetrouwde stel. De vrouw zette de man de eerste dag van hun huwelijk havermout voor. Hij bedankte haar uitbundig. Zodoende kreeg hij elke morgen zijn bordje havermout, dat hij met tegenzin opat. Hij lustte namelijk helemaal geen havermout maar wilde zijn vrouw niet teleurstellen. Dus bepreek het toch met je collega. Ieder mens heeft een blinde vlek. Juist doordat je van anderen dingen over jezelf hoort wordt deze blinde vlek kleiner. Spreek vanuit de –ik – vorm. Benoem het gedrag en geef aan hoe dat voor jou voelt. Dan geef je de ander ook de mogelijkheid daar rekening mee te houden. Zie het als het bespreken van een gebruiksaanwijzing. Hoe duidelijker die is, hoe beter en dat geldt in een huwelijk én op de werkvloer.
