Je ontkomt er niet aan. Een hoop gestress voor de feestdagen waarbij het lijkt of alles ophoudt aan het eind van het jaar. En vervolgens de onvermijdelijke goede voornemens voor het nieuwe jaar. Allemaal gericht op het verbeteren van onszelf. Afvallen, meer sporten en stoppen met roken. Het lijkt wel of we met zijn allen behoefte hebben aan een soort schone lei of een magisch nieuw begin. Een nieuw begin dat ons nu wel in staat stelt ander gedrag te vertonen. In mijn nieuwe kantoor ga ik alles strak organiseren of in mijn nieuwe baan ga ik anders om met mijn collega’s, bijvoorbeeld. Zo ook het voornemen van Elise. In haar oude baan had ze te maken met veel spanningen. Een veeleisende baas en een omgeving van collega’s die er al aan waren gewend dat zij als eerste op kantoor kwam, de koffie haalde en automatisch notuleerde tijdens een vergadering omdat haar dat nu eenmaal het beste afging. Het gaf haar een goed gevoel om zo gewaardeerd te worden, maar veroorzaakte ook veel stress omdat ze nooit nee durfde te zeggen. Dat zou allemaal anders worden in haar nieuwe werkomgeving. Nu na een half jaar in haar nieuwe baan laat het zich raden hoe het haar vergaat. Elise notuleert alle vergaderingen ( zo kom je er zo goed in had haar collega haar geadviseerd) en ja, ze voorziet de hele afdeling van koffie…Niks ander gedrag, maar het oude patroon dat er uiteindelijk toe leidde dat ze last kreeg van stress klachten en op aanraden van haar leidinggevende bij mij kwam voor coaching.En nu ben ik van mening dat zelfacceptatie een belangrijk gegeven is, maar als iets heel erg ten koste van jezelf of je omgeving gaat, is het belangrijk te kijken of je er iets aan kunt veranderen. In het geval van Elise heeft het veel te maken met assertiviteit. Een balans vinden tussen het behartigen van je eigen belangen en het rekening houden met de belangen van een ander. Niet alleen maar voor jezelf gaan, maar ook niet alleen maar rekening houden met de ander en je eigen belang verwaarlozen. Ik zal de laatste zijn te beweren dat het aanleren van ander gedrag eenvoudig is. Vaak zit er een dieper gevoel onder. Elise heeft te maken met angst en schuldgevoel die haar weerhouden te zeggen wat ze werkelijk wil. Ze heeft angst voor afwijzing. Moeite om de balans te vinden autonoom te zijn en tegelijkertijd zich te verbinden met anderen. Wat Elise helpt is om zichzelf eens een aantal vragen te stellen. Bijvoorbeeld, als ik nee zeg tegen het verzoek van mijn collega, vindt ze mij niet aardig. Weet ik dat zeker? Hoe reageer ik zelf als iemand aangeeft dat het nu niet uitkomt? Hoe kan iemand rekening houden met mijn belangen en gevoelens als ik die zelf niet aangeef? Het is goed gedachten te formuleren die realistischer zijn en houvast kunnen bieden. Gedachten die geen nieuwe omgeving of een nieuw jaar nodig hebben, maar die je op elk moment, met wat oefenen, kunnen helpen een nieuw begin te maken.
Jacqueline van Vreden
